Η συναυλία των γυακίνθων

Εδώ -μέσα στα πρώιμα ψιθυρίσματα των πόθων, έ-

νιωσες για πρώτη φορά την οδυνηρή ευτυχία του να ζεις!

Μεγάλα κι αμφίβολα πουλιά σχίζαν τις παρθενιές των κό-

σμων σου. Σ' ένα σεντόνι απλωμένο έβλεπαν οι κύκνοι τα

μελλοντικά τους άσματα κι από κάθε πτυχή της νύχτας ξε-

κινούσαν τινάζοντας τα όνειρά τους μέσ' στα νερά, ταυτί-

ζοντας την ύπαρξή τους με την ύπαρξη των αγκαλιών που

προσμέναν.

Μα τα βήματα που δεν έσβησαν τα δάση τους αλλά στά-

θηκαν στη γλαυκή κώχη τ' ουρανού και των ματιών σου

τι γύρευαν; Ποιο έναστρο αμάρτημα πλησίαζε  τους χτύ-

πους της απελπισίας σου;

Μήτε η λίμνη, μήτε η ευαισθησία της, μήτε το εύφλε-

κτο φάντασμα δυο συνεννοημένων χεριών δεν αξιώθηκαν

ποτέ ν' αντιμετωπίσουν ένα τέτοιο ρόδινο αναστάτωμα.
                                                      Προσανατολισμοί, Οδ. Ελύτης

Για τη Ρενάτε που το ανακάλυψε και της άρεσε πολύ.....