25 Δεκεμβρίου 2009

ΚΑΛΑΝΤΑ


ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ, ΠΟΛΛΗ ΧΑΡΑ!!

20 Δεκεμβρίου 2009

Κύκλος




Ένας μεγάλος της Γενιάς του '30 ολοκλήρωσε ένα κύκλο ζωής 93 ετών. Δεν ήταν ποιητής, ήταν ζωγράφος, ποιητής εικόνων: ο Γιάννης Μόραλης.


Συνοδοιπόρος του Χατζηκυριάκου -Γκίκα, του Τσαρούχη, του Εγγονόπουλου, του Νικολάου, συνεργάτης του Ελύτη .
Γεννήθηκε στην Άρτα, σπούδασε στο Παρίσι, έγινε καθηγητής στην ΑΣΚΤ, εκτός από το καθαυτό ζωγραφικό έργο, έκανε σκηνικά για το θέατρο, εικονογράφησε βιβλία και δίσκους.
Η μορφή του αγγέλου διατρέχει το έργο που με την πάροδο του χρόνου γινόταν όλο και πιο αφαιρετικό.

10 Δεκεμβρίου 2009

10 Δεκεμβρίου 1979


Μου εδόθηκε,αγαπητοί φίλοι, να γράφω σε μια γλώσσα που μιλιέται μόνον από μερικά εκατομμύρια ανθρώπων. Παρ' όλ' αυτά, μια γλώσσα που μιλιέται επί δυόμιση χιλιάδες χρόνια χωρίς διακοπή και μ' ελάχιστες διαφορές. Η παράλογη αυτή, φαινομενικά, διάσταση, αντιστοιχεί και στην υλικο-πνευματική οντότητα της χώρας μου. Που είναι μικρή σε έκταση χώρου και απέραντη σε έκταση χρόνου. Και το αναφέρω όχι διόλου για να υπερηφανευθώ αλλά για να δείξω τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας ποιητής όταν χρησιμοποιεί για τα πιο αγαπημένα πράγματα τις ίδιες λέξεις που χρησιμοποιούσαν μία Σαπφώ ή ένας Πίνδαρος π.χ. -χωρίς ωστόσο να έχει το αντίκρυσμα που είχαν εκείνοι επάνω στην έκταση της πολιτισμένης τότε ανθρωπότητας. Εάν η γλώσσα αποτελούσε απλώς ένα μέσον επικοινωνίας, πρόβλημα δεν θα υπήρχε. Συμβαίνει όμως ν' αποτελεί και εργαλείο μαγείας και φορέα ηθικών αξιών. Προσκτάται η γλώσσα στο μάκρος των αιώνων ένα ορισμένο ήθος. Και το ήθος αυτό γεννά υποχρεώσεις. Χωρίς να λησμονεί κανείς ότι στο μάκρος εικοσιπέντε αιώνων δεν υπήρξε ούτε ένας, επαναλαμβάνω ούτε ένας, που να μην γράφτηκε ποίηση στην ελληνική γλώσσα. Να τι είναι το μεγάλο βάρος παράδοσης που το όργανο αυτό σηκώνει. Το παρουσιάζει ανάγλυφα η νέα ελληνική ποίηση.

Από τον λόγο του Ελύτη κατά την απονομή του βραβείου Νόμπελ στην Ακαδημία της Στοκχόλμης.


ή όπως γράφει αλλού:
Οι κακοί ποιητές τρέφονται από τα γεγονότα, οι μέτριοι από
 τα αισθήματα, και οι καλοί από τη μετατροπή του τίποτε σε
κάτι. Το εκ του μη όντος ον λογαριάζει.
          Εκ του πλησίον, Ίκαρος 1998

7 Δεκεμβρίου 2009

Άνοιξη στο καταχείμωνο!!



















Για τη Smaragdaazul που της αρέσει η Εαρινή Συμφωνία!

*Στο σώμα μου διδάχτηκα τον κόσμο.

*Τ' άπιαστο ολόκληρο το δίνω. Κανείς δεν το παίρνει.

*Δεν ήταν χαστούκια -χειροκροτήματα ήταν. Σου αφήσαν σημάδια.

*Άν δεν μπορέσω να το δεις κι εσύ, μοιάζει σα να μην το 'χω.

*Ακόμη ένα παράσημο στο στήθος σου -στο πρόσωπό σου ακόμη μια ρυτίδα.

*Γαλάζιε μου -έλεγες-
γαλάζιε μου.
Είμαι.
Πιο κι απ' τον ουρανό.
Όπου κι αν βρίσκεσαι
σε περιβάλλω.

*Ούτε απόψε πανσέληνος.
Ένα κομμάτι λείπει.
Το φιλί σου.

Γιάννης Ρίτσος
 επιλογές από τα Μονόχορδα και το Γυμνό σώμα.

5 Δεκεμβρίου 2009

Δείτε το... οπωσδήποτε


Την Κυριακή, 6/12 το κανάλι της Βουλής προβάλλει μια ωραία ταινία: Το μόνον της ζωής μου ταξείδιον, βασισμένο στο ομώνυμο διήγημα του Γ. Βιζυηνού με πολλά στοιχεία αυτοβιογραφίας. Νοσταλγικό, τρυφερό, τραγικό, ονειροπόλο...Δείτε το, Κυριακή στις 5.30΄ το απόγευμα.