Ανάσες -τυχαίες

Κατέβαιναν οι άλλοι όταν ανέβαινα κι άκουσα στ' άδεια δωμάτια το τακούνι μου      Έτσι κάπως μεσ' στην εκκλησιά όταν ο Θεός δεν είναι     Ειρηνικά γίνονται και τα χείριστα

Θα ερχόταν κάποιος    όμως     Ίσως κι η αγάπη αλλά     Στις δύο το μεσημέρι που έσκυβα στο παράθυρό μου να πετύχω κάτι θυμωμένο ή άτυχο      ήταν μόνο το φωτόδεντρο

Εκεί στο πίσω μέρος της αυλής      μεσ' στις βρωμούσες και στα παλιοσίδερα     όμως       Δίχως ποτέ κανείς να το ποτίσει     αλλά      Παίζοντας με το σάλιο μου να το ξαμώσω από ψηλά     περνούσαμε τις μέρες   ώσπου


Μονομιάς      σπούσε η άνοιξη τους τοίχους         μου 'φευγε το περβάζι απ' τον αγκώνα κι έμενα μπρούμυτα μεσ' στον αέρα να κοιτώ
                           
ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ ΤΟ ΦΩΤΟΔΕΝΤΡΟ ΚΑΙ Η ΔΕΚΑΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΟΜΟΡΦΙΑ