Η αγάπη του Ποιητή
Μ' απάντησες στο δρόμο σου, Ποιητή.
Ήμουν το πρωτολούλουδο του Απρίλη.
Η δίψα της αγάπης που ζητεί
σου φλόγιζε τη σκέψη και τα χείλη.
Ήμουν το πρωτολούλουδο. Κλειστή
τότε η πηγή των στοχασμών μου, εμίλει
μόνο η καρδιά μου αθώα και λατρευτή,
όταν το πρώτο βλέμμα μου είχες στείλει.
Με τον καιρό τον πόθο σου σ' εμέ
να φανερώσεις σίμωσες. Ωιμέ,
είμασταν μιας γενιάς παιδιά. Η καρδιά μας
Αγάπαε με πάθος που ζητά
να πάρη, το αισθανθήκαμε φριχτά
και πήραμεν αλλούθε τη ματιά μας.
Μ.Πολυδούρη
ανέκδοτο ποίημα, 1923
.
ΤΟΣ0 ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΤΟΝ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ,ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΝ ΑΡΡΑΒΩΝΑ ΤΣ ΜΕ ΤΝΔΙΚΗΓΟΡΟ Α.ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΝ ΤΝ ΞΕΧΑΣΕ,ΕΧΑΣΕ ΤΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΣ,ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΟΜΙΚΗ.ΑΡΓΩΤΕΡΑ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕ ΚΑΙ ΤΝ ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΕΦΥΓΕ ΣΤ ΠΑΡΙΣΙ...ΗΤΑΝ ΑΝΟΥΣΙΟΣ ΓΙ'ΑΥΤΗΝ ΑΥΤΟΣ Ο ΑΡΡΑΒΩΝΑΣ.ΟΤΑΝ ΓΥΡΙΣΕ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΕ ΣΤΟ "ΣΩΤΗΡΙΑ" ΕΚΕΙ ΕΜΑΘΕ ΠΩΣ Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΣΕ...ΑΥΤΟ ΤΗΝ ΕΠΗΡΕΑΣΕ ΠΟΛΥ,ΓΙ'ΑΥΤΟ ΟΙ ΔΥΟ ΑΞΩΝΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΣΤΡΕΦΕΤΑΙ Η ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήComet,πολύ σωστά τα λες!-).Η αλήθεια, βέβαια, είναι πως όλοι οι λογοτέχνες, λίγο -πολύ, σ' αυτούς τους άξονες κινούνται μόνο που στην ποίηση της Πολυδούρη αυτό είναι πολύ φανερό και μάλιστα σε πρώτο επίπεδο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι καταθλιπτικό!
ΑπάντησηΔιαγραφή