O τόπος μας

Ανεβήκαμε πάνω στο λόφο να δούμε τον τόπο μας-
φτωχικά, μετρημένα χωράφια, πέτρες, λιόδεντρα.
Αμπέλια τραβάν κατά τη θάλασσα. Δίπλα στ' αλέτρι
καπνίζει μια μικρή φωτιά. Του παππουλή τα ρούχα
τα σιάξαμε σκιάχτρο για τις κάργιες. Οι μέρες μας
παίρνουν το δρόμο τους για λίγο ψωμί και μεγάλες
λιακάδες. Κάτω απ' τις λεύκες φέγγει ένα ψάθινο καπέλο.
ο πετεινός στο φράχτη. Η αγελάδα στο κίτρινο. Πώς
έγινε και μ' ένα πέτρινο χέρι συγυρίσαμε το σπίτι μας
και τη ζωή μας; Πάνω στ' ανώφλια είναι η καπνιά, χρόνο το χρόνο,
απ' τα κεριά του Πάσχα-  μικροί μικροί μαύροι σταυροί
που χάραξαν οι πεθαμένοι γυρίζοντας απ' την Ανάσταση. Πολύ
αγαπιέται αυτός ο τόπος με υπομονή και περηφάνεια. Κάθε νύχτα
απ' το ξερό πηγάδι βγαίνουν τ' αγάλματα προσεχτικά κι
ανεβαίνουν στα δέντρα.
                                Γ. Ρίτσος

Ευχαριστούμε Μανώλη Γλέζο

Ανάσες -τυχαίες

Κατέβαιναν οι άλλοι όταν ανέβαινα κι άκουσα στ' άδεια δωμάτια το τακούνι μου      Έτσι κάπως μεσ' στην εκκλησιά όταν ο Θεός δεν είναι     Ειρηνικά γίνονται και τα χείριστα

Θα ερχόταν κάποιος    όμως     Ίσως κι η αγάπη αλλά     Στις δύο το μεσημέρι που έσκυβα στο παράθυρό μου να πετύχω κάτι θυμωμένο ή άτυχο      ήταν μόνο το φωτόδεντρο

Εκεί στο πίσω μέρος της αυλής      μεσ' στις βρωμούσες και στα παλιοσίδερα     όμως       Δίχως ποτέ κανείς να το ποτίσει     αλλά      Παίζοντας με το σάλιο μου να το ξαμώσω από ψηλά     περνούσαμε τις μέρες   ώσπου


Μονομιάς      σπούσε η άνοιξη τους τοίχους         μου 'φευγε το περβάζι απ' τον αγκώνα κι έμενα μπρούμυτα μεσ' στον αέρα να κοιτώ
                           
ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ ΤΟ ΦΩΤΟΔΕΝΤΡΟ ΚΑΙ Η ΔΕΚΑΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΟΜΟΡΦΙΑ                                                    

Αναλογίες

9/6 η κυβέρνηση εξήγγειλε την μετατροπή της Μακρονήσου σε χώρο συγκέντρωσης και "απολύμανσης" προσφύγων.
20/7 δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα της κυβέρνησης ο Ν.2870 "περί της παρανόμου μεταφοράς προσώπων ομαδόν ερχομένων εις τους ελληνικούς λιμένας εκ της αλλοδαπής".
Πότε; 1922
Παραμονές της Μικρασιατικής καταστροφής.
Γιατί; για να μην έλθουν οι "τουρκόσποροι" από την Μ. Ασία.

1941
 Οι Εβραίοι στην Γερμανία αναγκάζονται να φορούν ένα κίτρινο αστέρι για να διακρίνονται από τη αρία φυλή.
2020
 Προχθές, μια ομάδα ατόμων, στο λιμάνι της Μυτιλήνης, "εμπόδιζαν", με κραυγές και κοντάρια, ανθρώπους σε μια βάρκα να αποβιβαστούν.
Χθες, αύρες της αστυνομίας έριχναν μπλε νερό σε όσους προσπαθούσαν να περάσουν τα σύνορα.
ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, Ιστορίαι
[3.82.2]
Οι εμφύλιες συγκρούσεις έφεραν μεγάλες και αμέτρητες συμφορές στις πολιτείες, συμφορές που γίνονται και θα γίνονται πάντα όσο δεν αλλάζει η φύση του ανθρώπου, συμφορές που μπορεί να είναι βαρύτερες ή ελαφρότερες κι έχουν διαφορετική μορφή ανάλογα με τις περιστάσεις. Σε καιρό ειρήνης και όταν ευημερεί ο κόσμος και οι πολιτείες, οι άνθρωποι είναι ήρεμοι γιατί δεν τους πιέζουν ανάγκες φοβερές. Αλλ' όταν έρθει ο πόλεμος που φέρνει στους ανθρώπους την καθημερινή στέρηση, γίνεται δάσκαλος της βίας κι ερεθίζει τα πνεύματα του πλήθους σύμφωνα με τις καταστάσεις που δημιουργεί.

Απορία

Ξεσηκώθηκαν όλοι για τα Λατινικά. Καλώς (;) Η Ιστορία, η σύγχρονη Ιστορία, όμως;

Ο Στεπάν Αρκάντιτς ήταν συνδρομητής σε μια φιλελεύθερη εφημερίδα, όχι  των άκρων μα της πολιτικής εκείνης γραμμής που ακολουθούσε η πλειοψηφία. Και μολονότι δεν είχε κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον ούτε για την επιστήμη ούτε για την τέχνη ούτε για την πολιτική, είχε για όλα αυτά τα ζητήματα τις ίδιες αντιλήψεις που είχε και η πλειοψηφία και τις άλλαζε μόνο όταν τις άλλαζε και η πλειοψηφία, ή, για να είμαστε ακριβέστεροι, δεν τις άλλαζε αυτός, μα εκείνες αλλάζανε μέσα του χωρίς καλά καλά να το παίρνει είδηση.

Αλλιώς, αλλού

Bleu

7, Rue de l' Eperon. Paris VΙ.
Villa Natacha. Saint-Jean-Cap-Ferrat.
Labruyère. Île de France.
           Χ α ι ρ έ τ ω σ α ν



Θρυλική θα μείνει στους μεταγενέστερους η μέρα
που κανείς δεν είπε να βαρυγκομήσει αλλ' οργιές
 ανοιχτά στα φυλλώματα φέγγανε   στιλπνά λεμόνια
ηλιίσκοι των αιθέρων.

             ΤΟ ΦΩΤΟΔΕΝΤΡΟ ΚΑΙ Η ΔΕΚΑΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΟΜΟΡΦΙΑ , Ο. ΕΛΥΤΗΣ